دلتنگ که می شوم

من شاعر نیستم! فقط، یک دنیا شعر نگفته دارم یک جیب پر از احساسات ترک خورده من شاعر نیستم!کلمه می بافم و سر دلتنگی هایم کلاه می گذارم! دلتنگ که می شوم پناه می آورم به عکس های تو،درد دوریت بر قلب شکسته ام چنگ میزند بخدا شکوه میکنم و بعد التماس ‎ای کاش خدا صدایم را میشنید چند سال ازعمرم را برمیداشت و فقط چند دقیقه تو را به من پس میداد  دلتنگ صدایت نگاهت دستانت که میشوم زمین و زمان را بهم میریزم  دلتنگت که میشوم‎ دلم که هیچ،دنیا هم برایم تنگ میشود‎ رویاهایم با تو کم نیست تویی که با منی در سرزمین همیشه سبز خیالم هر روز، هر شب، هر لحظه و من، چون پروانه ای از شهد شیرین لبانت سیراب میشوم و چون عاشقی ازخود بیخود شده به دورت میگردم از چشمه زلال احساست جرعه جرعه مینوشم و چون پیچک به دورت میپیچم. من با رویای بودن تو روزگار میگذرانم، تو بی من چه میکنی‎؟‎‎‎