خوشبختی از نظر هر کس معنای متفاوتی دارد اما از نظر من انسان هایی خوشبختند که عشق به موقع به سراغشان بیاید ...

 فاصله گرفتن از آدمهایى که دوستشان داریم بى فایده است ؛ زمان به زودى به ما نشان خواهد داد که جانشینى براى آنها نخواهد بود ...

ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ‌‌ﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ؛ﻣﺜﻼ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﮐﻪ می گوﯾﻨﺪ، ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺷﺪﻡ!! ﯾﺎ ﺩﯾﮕﺮﯼ می گوﯾﺪ،ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ، ﯾﺎ ﭼﻪ می داﻧﻢ ﻫﺮﭼﻪ؛ ﺍﺻﻼ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭد...ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ می پرﺳﺪ ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ؟؟؟ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻨﯽ؛ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﯽ، ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯽ: ﭼﻮﻥ "ﺩﻭﺳﺘﺶ دارم"...

همین!!!

 هر کس در دنیا باید یکی را داشته باشد که حرفهای خود را به او بزند؛آزادانه و بدون رودربایسی و خجالت

به راستی انسان از تنهایی دق می کند