کامنت مخاطب خاص این بلاگ رو پست امروز قرار دادم تا شاید مرحمی باشه بر قلب شرحه شرحه از فراقمون(شاید باورش سخت باشه اما از دیشب تا الان خوندم و اشک ریختم)

گریه
آخرین چیزی ست که باقی می ماند
و بغض
یکی مانده به آخری ست
و امید
پیش از بغض
می ترکد
من این مرحله ها را
مثل مسیر خانه تا دانشگاه
مثل مسیر حول حالنا تا یلدا
کوچه به کوچه از برم
این کوچه ها
هر شب
پر از بادکنک هایی ست
که یکی یکی می ترکند
اول امید
بعد بغض
و گریه آخرین چیزی ست که...